3 Ιούνη, 7μμ: Ο ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΥΛΗ ΚΟΥΒΕΛΟΥ - ΣΠΕΥΣΑΤΕ!

κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου
Διονύσου & Σόλωνος στο Μαρούσι Αττικής
πρόσβαση: 5 λεπτά από το σταθμό του ηλεκτρικού, πίσω από το ΙΚΑ Αμαρουσίου - λεωφορεία από Κηφισίας Α7, Χ14, 550, Α8 (Στάση ΙΚΑ Αμαρουσίου)
http://epavlikouvelou.squat.gr/

 

περισσότερα στο:
https://www.facebook.com/events/878463122313200/

Θεατρική Κούκλα: Από που κι ως που;

 Πέμπτη 21/09/17, 8μμ

Παρουσίαση και συζήτηση γύρω από την φύση, την καταγωγή, την χρήση και τη θέση την θεατρικής (και όχι μόνο) κούκλας στον ανθρώπινο πολιτισμό. Παράλληλη οπτική εκδρομή στον κόσμο του παγκόσμιου κουκλοθεάτρου.

Είσοδος ανοικτή κι ελεύθερη. (λόγω μικρής χώρητικότητας, καλύτερα κάνετε κράτηση θέσης στο 6977150305, ώρα προσέλευσης 7:45)

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ 2017-2018

1.  Εργαστήριο Θεατρικής Μαριονέτας

2.  Θέατρο της Εμψύχωσης - Θέατρο της Υλο-Ποίησης

3.  Εργαστήριο μηχανικής κουκλοθεάτρου και αυτοματοποιητικής Ι
4.  Εργαστήριο μηχανικής κουκλοθεάτρου και αυτοματοποιητικής ΙΙ 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι θέσεις και στα τέσσερα προγράμματα είναι πολύ περιορισμένες! Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να επικοινωνήσουν  άμεσα με τον Σ. Μαρκόπουλο, στο 6977150305 ή  στο ayusayapup@gmail.com.

Η επιλογή των συμμετεχόντων γίνεται μετά από προσωπική συνάντηση στο εργαστήριο.

1. Εργαστήριο Θεατρικής Μαριονέτας

Διάρκεια: 150+ ώρες (Οκτώβρης- Ιούνης)

Συναντήσεις: 4 ώρες την εβδομάδα σε ομάδες των 4 ατόμων

Ημέρα: καθημερινή, καθορίζεται από την ομάδα Ώρες: 6-10μμ

Συνολικό κόστος/άτομο: 1400Ευρώ  (περιλαμβάνει υλικά και εργαλεία)

Αριθμός θέσων: 8
φωτο από εργαστήριο 2016-17

Προϋποθέσεις συμμετοχής: Σοβαρό ενδιαφέρον για ενασχόληση με την θεατρική κούκλα και την παραγωγή παράστασης, μέτρια εμπειρία με εργαλεία και υλικά κατασκευής, διαθεσιμότητα χρόνου για εκτός ωραρίου εργασία, ευστροφία και εφευρετικότητα (sic). Προηγούμενη εμπειρία στο κουκλοθέατρο δεν απαιτείται.

συνοπτικά:

Ετήσιος κύκλος εκπαίδευσης 180 ωρών, πάνω στην τέχνη της θεατρικής μαριονέτας. Από το 1999, τον έχουν παρακολουθήσει πολλοί από τους σημερινούς επαγγελματίες κουκλοπαίκτες. Στόχος του εργαστηρίου είναι η εκπαίδευση των συμμετεχόντων στην θεωρία και πράξη της μαριονέτας και της κούκλας γενικότερα, για θεατρική χρήση. Έμφαση δίνεται στον πειραματισμό με διάφορα υλικά και τεχνικές κατασκευής, τη σχέση με τα εργαλεία, τον σχεδιασμό της κούκλας με συγκεκριμένα ζητούμενα, την καθεαυτό κατασκευή, και την ολοκληρωμένη προσέγγιση του θεατρικού φαινομένου της εμψύχωσης μέσω προετοιμασίας και δημόσιας παρουσίασης ατομικών σπουδών παράστασης.

θέματα:

- ολοκληρωμένη αντίληψη της θεατρικής διαδικασίας και των στοιχείων που την διαμορφώνουν

- πειραματισμός με τις δυνατότητες επιλογών που προσφέρει το θέατρο της εμψύχωσης

- πειραματισμός και εξοικείωση με τα εργαλεία και τις πρώτες ύλες παραγωγής κουκλοθεάτρου

- σχεδιασμός και κατασκευή κούκλας διαφόρων τεχνικών

- σχεδιασμός, επεξεργασία, παραγωγή και παρουσίαση μίας παράστασης σε ατομικά πρότζεκτ.

- εισαγωγή στην ιστορία και τις έννοιες που σχετίζονται με το θέατρο της κούκλας

- πειραματισμοί με το φώς, τον σκηνικό χώρο, άψυχα αντικείμενα και διαδικασίες εμψύχωσης

- πειραματισμοί με την ύλη, τις ιδιότητες και την συμπεριφορά της

- πειραματισμοί με την φύση, την ενέργεια και την ανατομία

- τεχνικά μέσα και εργαλεία, τεχνολογία και τέχνη

- πειραματισμοί με τις διαδικασίες ελέγχου και χειρισμού

- σχεδιασμός και κατασκευή κουκλών διαφόρων υλικοτεχνικών επιλογών (ανατομία, μηχανική σώματος, γλυπτική)

- σχεδιασμός και κατασκευή συσκευών ελέγχου

- σχεδιασμός και κατασκευή παραστατικών και σκηνικών αντικειμένων

- δραματουργία, σκηνοθεσία και σκηνογραφία

2. Θέατρο της Εμψύχωσης, Θέατρο της Υλο-Ποίησης

Διάρκεια: 50+  ώρες (μέσα Οκτώβρη - αρχές Φλεβάρη)

Συναντήσεις:4 ώρες την εβδομάδα σε ομάδες των 8-10 ατόμων

Ημέρα: καθημερινή, καθορίζεται από την ομάδα. Ώρες: 6-10μμ

Συνολικό κόστος/άτομο: 250 Ευρώ

Αριθμός θέσεων: 8

Προϋποθέσεις συμμετοχής: πραγματικό ενδιαφέρον για ενασχόληση με την θεατρική κούκλα, καλή σχέση με ρυθμό-μουσική, σχετικά καλή σωματική κατάσταση-ευκινησία. ευστροφία και εφευρετικότητα (sic). Προηγούμενη εμπειρία στο κουκλοθέατρο δεν απαιτείται.

συνοπτικά:

Κύκλος εκπαίδευσης με έμφαση στην εμψύχωση και τη σκηνοθεσία της θεατρικής κούκλας. Σφαιρική έρευνα πάνω στην λειτουργία της κούκλας σαν θεατρικό εργαλείο. Πειραματισμός στην χρήση και την ποιητική της εμψύχωσης της ύλης, τα στοιχεία που την δημιουργούν και την σκηνική δυναμική της. Πρακτική εργασία μέσα από αυτοσχεδιασμούς και τελικά παραγωγή ατομικών σπουδών παράστασης ή ομαδικής δουλειάς και δημόσια παρουσίαση.

θέματα:

- ιστορία και έννοιες που σχετίζονται με το θέατρο της κούκλας

- εμψύχωση αντικειμένων

- ψευδαίσθηση ζωής

- ολοκληρωμένοι κόσμοι (κοσμογονία)

- το αντικείμενο – υποκείμενο

- δυναμικός χειρισμός

- ανατομία,  φυσική μηχανική του σώματος και το ξεπέρασμά τους

- δραματουργική επεξεργασία, ειδικές δυναμικές της κούκλας

- δραματουργία του ρυθμού

- οπτική αφήγηση

- σκηνοθεσία της κούκλας

3. Εργαστήριο μηχανικής κουκλοθεάτρου και αυτοματοποιητικής Ι

Διάρκεια:  60 ώρες (τέλη Νοέμβρη – τέλη Μάρτη)

Συναντήσεις: 4ωρες συναντήσεις, ομάδα των 4 ατόμων

Ημέρα: καθημερινή, καθορίζεται από την ομάδα, Ώρες: 6-10μμ

Συνολικό κόστος/άτομο: 500 Ευρώ (περιλαμβάνει υλικά και εργαλεία)

Αριθμός θέσεων: 4

Προϋποθέσεις συμμετοχής: Καλή σχέση με τις κατασκευές (οποιουδήποτε τύπου). Ευστροφία και εφευρετικότητα (sic). Προηγούμενη εμπειρία στο κουκλοθέατρο δεν απαιτείται.

συνοπτικά:

Εισαγωγικό εργαστήριο στη μηχανική και τον σχεδιασμό-κατασκευή αυτομάτων.  Εκπαίδευση στα εργαλεία και την επεξεργασία ξύλου-μετάλλου, στο σχεδιασμό και κατασκευή απλών μηχανισμών καθώς και η εφαρμογή τους στην

θέματα:

- εισαγωγή στην τεχνολογία, τη μηχανική και το κουκλοθέατρο

- είδη και μετάδοση κίνησης

- βασικοί μηχανισμοί (μοχλοί, σύνδεσμοι, στρόφαλοι, τροχαλίες, κοχλίες, απλά γρανάζια, απλά έκκεντρα)

- εργαλεία, υλικά και τεχνικές κατασκευής

- κατασκευή μηχανισμών

- κατασκευή απλού αυτομάτου (κούκλας με μηχανική κίνηση) 

4. Εργαστήριο μηχανικής κουκλοθεάτρου και αυτοματοποιητικής  ΙΙ

Διάρκεια: 100+ ώρες (Μέσα Οκτώβρη - Τέλη Μάη)

Συναντήσεις: 4ωρες συναντήσεις, ομάδα των 4 ατόμων

Ημέρα: καθημερινή, καθορίζεται από την ομάδα  Ώρες: 6-10μμ
Αριθμός θέσεων: 4

Συνολικό κόστος/άτομο:1000 Ευρώ (περιλαμβάνει υλικά και εργαλεία)

Προϋποθέσεις συμμετοχής: Εμπειρία με εργαλεία επεξεργασίας ξύλου. Βασικές γνώσεις φυσικής και γεωμετρίας. Ευστροφία και εφευρετικότητα (sic). Προηγούμενη εμπειρία στο κουκλοθέατρο δεν απαιτείται.

συνοπτικά:

Κύκλος εκπαίδευσης που απευθύνεται σε έμπειρους κουκλοπαίκτες, κατασκευαστές κούκλας, μηχανικούς μηχανολόγους και άτομα που έχουν κατασκευαστική εμπειρία, οι οποίοι θέλουν να εμβαθύνουν σε θέματα σχεδιασμού και κατασκευής χειροποίητων μηχανισμών καθώς και αυτομάτων μηχανικών κουκλών.

θέματα:

- εισαγωγή στην τεχνολογία, μηχανική και κουκλοθέατρο

- μετάδοση κίνησης (μοχλοί, σύνδεσμοι, στρόφαλοι, τροχαλίες, κοχλίες, απλά έκκεντρα, γρανάζια, σύνθετα έκκεντρα, γρανάζια ποικίλης ταχύτητας, άλλοι μηχανισμοί)

- προγραμματισμός και χρονισμός δράσης

- μηχανολογικός σχεδιασμός για κούκλες

- ειδικές τεχνικές και υλικά κατασκευής 

- κατασκευή μηχανισμών

- σχεδιαμός και κατασκευή σύνθετου αυτομάτου (μηχανικές κούκλες με χρονισμένη δραματουργία)

- σύγχρονες τεχνολογίες ψηφιακού αυτομάτου ελέγχου και εφαρμογή στις κούκλες

(προγραμματισμός μικροεπεξεργαστή, κίνηση με ηλεκτροκινητήρες, αισθητήρες)

ΠΡΟΣΘΕΤΑ:

- Σε όλα τα προγράμματα γίνεται παράλληλη μελέτη κειμένων, οπτικού υλικού και βοηθητικών ερεθισμάτων διατίθεται πρόσβαση στην βιβλιοθήκη/ αρχείο

- Παρέχεται πακέτο σημειώσεων – εκτενές υλικό τεκμηρίωσης.

- Επίσης, στα μέλη του εργαστηρίου δίνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιούν την υποδομή και τον χώρο εκτός ωραρίου μαθημάτων για επιπλέον άσκηση.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι θέσεις και στα τέσσερα προγράμματα είναι πολύ περιορισμένες! Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να επικοινωνήσουν  άμεσα με τον Σ. Μαρκόπουλο, στο 6977150305 στο ayusayapup@gmail.com.

Η επιλογή των συμμετεχόντων γίνεται μετά από προσωπική συνάντηση στο εργαστήριο.

Εργαστήριο για το Θέατρο της Εμψύχωσης

Στις αρχές του 2017, μια ομάδα ακτιβιστών-θεατρίνων καταφθάνει από τον Καναδά για να παίξει κουκλοθέατρο στους δρόμους και τις αυλές της Αθήνας και της Πάτρας. Ταξιδεύοντας με τον Iks, οι Birdbone Theatre (www.birdbonetheatre.org), θα παρουσιάσουν μια παράσταση θεάτρου σκιών με ζωντανή ορχήστρα σε δημόσιους (και όχι μόνο) χώρους με τη συμβολή ελλήνων καλλιτεχνών.

Οι παραστάσεις θα τελούνται με ελεύθερη συνεισφορά. Οι χώροι και δομές που θα ήθελαν να τη φιλοξενήσουν μπορούν να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο 6974713655.

Ο IKS ΚΑΙ Η ΜΗΧΑΝΗ

θέατρο σκιο-ποίησης για ΟΛΕΣ τις ηλικίες

Μια ιστορία…

Θάρρους κόντρα σε μια Αναγκαστική Μετανάστευση

Μιας Γιγάντιας Μηχανής που καταπίνει Σκοτάδι

Ενός μικροσκοπικού σπιτιού -σε μέγεθος δαχτυλήθρας- υφασμένο μέσα στο Σκοτάδι

Και μιας τολμηρής περιπλάνησης μέσα από Φλόγες που Αλυχτάνε, Χαρτονένιες Πόλεις-Φαντάσματα, Δέντρα που Τραγουδάνε, μέχρι το εσωτερικό της Παλιάς Σελήνης

Μια υπερφανταστική παράσταση ποιητικού σκιοθεάτρου για θεατές που δεν είναι μαριονέτες και είναι όλων των ηλικιών από το θέατρο κούκλας Birdbone Theatre. Μαζί τους ο Κωσταντής Μιζάρας και εκλεκτοί καλεσμένοι.

www.birdbonetheatre.org

Σχετικά με τον Iks

Η παράσταση «ο Iks και η Μηχανή», πειραματισμός πάνω στο θέατρο σκιών, έθεσε -και θέτει- ταυτόχρονα τους κουκλοπαίχτες και τη ζωντανή ορχήστρα τους στη μελέτη των σκιών και της μουσικής ταχυδακτυλουργίας. Υλικά της παράστασης: σπασμένες ομπρέλες, σουρωτήρια, επιμελώς κομμένα χαρτόνια κα.. Η ορχήστρα παίζει με: singing bowls, tin-can gurdy και τρόμπες ποδηλάτων. Τραγουδάμε.

Η πρώτη εκδοχή της παράστασης ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2016, στο Τορόντο, όπου έγινε σαν μια «δημόσια αγρύπνια»… Μια στιγμή σιωπής για τη συγκλονιστική έξοδο και φυγή του λαού της Συρίας από την πατρίδα και τα σπίτια του. Η παράσταση, αρκετά αφαιρετική και ατμοσφαιρική, «δέχτηκε» την εικόνα μετακίνησης των προσφύγων, όπως και το κοινό των παραστάσεων: φοβισμένοι άνθρωποι που διαφεύγουν από κίνδυνο, δημιουργούν σιωπή. Ήταν μια άτσαλη, ταπεινή ανθρωπιστική διαμαρτυρία ενάντια στην τρομολαγνική ρητορική που οι ηγέτες του καναδικού έθνους έχουν βαφτίσει «Συριακό Προσφυγικό Ζήτημα». 

Λίγο μετά την αρχή της συνεργασίας μας, μια πυρκαγιά βιβλικών διατάσεων ξέσπασε σε μια «πετρελαϊούπολη», το Fort McMurray, Alberta. Καναδάς (μια από της πόλεις που «στήθηκαν», όπως και την εποχή του «πυρετού του χρυσού» με αφορμή την εξόρυξη πετρελαίου από αποθέματα πισσούχας άμμου, ή «κινούμενη άμμο» όπως την έχουν ονομάσει πολλοί περιβαλλοντολόγοι). Οι οικονομικοί μετανάστες που ταξίδεψαν για να «επανδρώσουν» το Fort McMurray, και να βγάλουν μεροκάματο σχίζοντας τη γη, πραγματοποίησαν την έξοδό τους μέσα στ’ αμάξι τους σε ένα αυτοκινητόδρομο «μιας κατεύθυνσης», και πίσω τους η γη φλεγόταν. Η πυρκαγιά, η οποία ονομάστηκε «Το Κτήνος» από τη σύγχρονη μυθολογία, ήταν τέτοιων διαστάσεων που άφηνε τα μάτια να χάσκουν ορθάνοιχτα και τις τρίχες της κεφαλής -και όχι μόνο- να στέκουν προσοχή. Παρόλα αυτά, η μόνη «ιστορία» που επαναλήφθηκε ανηλεώς από τα μέσα μαζικής «ενημέρωσης» ήταν η ίδια που «παίζει» τις τελευταίες δεκαετίες: μια οικονομία που βασίζεται στο πετρέλαιο δημιουργεί θέσεις εργασίας, οπότε: ξαναχτίστε, ξαναχτίστε, ξαναχτίστε, μη σηκώνετε κεφάλι, επιστρέψτε στη μαγική ασφάλεια του οκτάωρου και ξαναχτίστε. Οι κάτοικοι του Fort McMurray, γύρναγαν στην πόλη, την ώρα που Το Κτήνος ακόμα έκαιγε. Οι λίγοι δημοσιογράφοι που τόλμησαν να ασχοληθούν ουσιαστικά με το θέμα και να διερευνήσουν τις πραγματικές αιτίες πίσω από την καταστροφή, ουσιαστικά χλευάστηκαν από την κυβέρνηση και τον επικεφαλής της, γιατί: «οι κάτοικοι του Fort McMurray, περνάνε -τώρα- τόσα δεινά, που είναι απάνθρωπο να ασχοληθούμε με τα βαθύτερα αίτια της καταστροφής, ακόμα». Δεν ακούστηκε καμία εξαγγελία για διερευνητική επιτροπή για το θέμα, φυσικά μπορεί απλά να μην «το πήραμε είδηση».

Έκτοτε ξεκινάμε τις παραστάσεις μας, με ένα θρήνο, τραγουδισμένο ενάντια στις πολυεθνικές εταιρίες, των οποίων η επαναλαμβανόμενη θυσία έμβιων και μη όντων στο βωμό του κέρδους, έχει δημιουργήσει μια πραγματικότητα όπου ούτε «Το Κτήνος» δεν μπορεί να κάνει τους «τίμιους εργαζόμενους» να χάσουν τον ύπνο τους τα βράδια.

Η παράσταση «ο Iks και η Μηχανή», πήρε την αρχική της μορφή στις πίσω αυλές, τις κουζίνες, τα πάρκα, τα φεστιβάλ και τα θέατρα του Οντάριο και του Κεμπέκ, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2016. Οφείλει να ταξιδέψει στον «Παλαιό Κόσμο» (δηλαδή την Ευρώπη), και συγκεκριμένα στην Ελλάδα… Κοντύτερα στις απαρχές της τέχνης του κουκλοθεάτρου, κοντύτερα στη διαδρομή των προσφύγων, ίσως και μακρύτερα από τον Καναδά και Το Κτήνος του.

Στην Ελλάδα: θα «ξαναδημιουργήσουμε» την παράσταση από την αρχή με τη βοήθεια των: Στάθη Μαρκόπουλο (κουκλοπαίχτη) και Κωσταντή Μιζάρα (ηθοποιό-κουκλοπαίχτη), θα τα καταφέρουμε χωρίς ένα μέλος από την ομάδα μας -η οποία δεν θα ταξιδέψει μαζί μας-, θα προσθέσουμε λόγο στην παράστασή μας για πρώτη φορά… και θα «τη δούμε» να αλλάζει παίζοντας στις πίσω αυλές, τις κουζίνες, τα πάρκα, τις καταλήψεις και σε δομές που φιλοξενούνε πρόσφυγες στην Αθήνα, στην Πάτρα και αλλού. 

Για το θέατρο κούκλας BIRDBONE

Το θέατρο κούκλας Birdbone

δημιουργεί παραστάσεις για αυτούς τους Δύσκολους ΠολιτικοΟικονομικοΚοινωνικοΑνθρωπιστικούς Καιρούς

πιστεύει στο ωραίο και τη δημιουργία του

νιώθει υποχρεωμένο να υψώνει -ενίοτε- την κουκλοθεατρική του γροθιά κόντρα στην ακαλαίσθητη μαυρίλα που βαραίνει τον Άνθρωπο… όποτε η τρομολαγνεία της πρακτικής της «μη διατάραξης του κοινωνικά πεπραγμένου» πάει να περαστεί ως αφήγηση της αλήθειας.

Είμαστε φύση και θέση Possibilitarians (κάποιος που όσο άσχημα κι αν φαίνονται -ή είναι- τα πράγματα, πάντα βλέπει δυνατότητες) και αυτό γιατί γαλουχηθήκαμε στο θέατρο απ’ το Bread and Puppet Theatre του Peter Schumann, και επίσης γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος. 

Φτιάχνουμε παραστάσεις που είναι «πιο μεγάλες» και «πιο μικρές» από μας. Κατασκευάζουμε τα υλικά μας μόνοι μας και παίζουμε σε σαλόνια, συνεργεία, χιονισμένους δρόμους, γήπεδα και μερικές φορές θέατρα. Η ομάδα έχει περιοδεύσει στο Οντάριο, το Κεμπέκ και τις βορειοανατολικές πολιτείες της Αμερικής. Πολλές φορές απαρτίζεται από 2 κυρίες, άλλες από 12μελή θίασο και 23μελή ορχήστρα. Στην Ελλάδα θα είμαστε οι: Aleksandra Bragoszewska, Kristine White, Christos Smirnios, και Κωσταντής Μιζάρας.

Ο Φασουλής συνιστά προϊόντα ΒΙΟ.ΜΕ.

Καθαρίζουν δραστικά όλους τους λακέδες!

Θα τα βρείτε στο κατάστημα της ΒΙΟΜΕ στο Περιστέρι (Κύπρου & Ψαρρών 33 / μετρό Αγ. Αντώνιος), στο http://www.viomecoop.com/ και σε όλα τα καθωσπρέπει στέκια.

 

 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ:

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΟΥΚΛΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου, 6μμ, 

Παλαμηδίου 41, Ακαδημία Πλάτωνα, Αθήνα

Το Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια! στα πλαίσια της πρώτης συνάντησης του Εργαστηρίου Θεατρικής Μαριονέτας, διοργανώνει ανοικτή παρουσίαση-συζήτηση με θέμα "Η θεατρική Κούκλα στον Ανθρώπινο Πολιτισμό". Η συμμετοχή είναι ελεύθερη, αλλά απαιτείται κράτηση θέσης στο τηλ. 6977150305.

Ο ΦΑΣΟΥΛΗΣ στην ΣΦΗΝΑ της ΘΗΒΑΣ, 24-25 Σεπτέμβρη...  ΤΡΕΞΑΤΕ!
https://www.facebook.com/sfhna/?fref=ts

Το Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια! συμμετέχει στο Selfie Automaton project, το οποίο θα εκπροσωπήσει τη Ρουμανία στην 15η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (28 Μαΐου - 30 Νοεμβρίου 2016). 45 ξυλόγλυπτες κούκλες σε 6 αυτόματα - συνθέσεις όπου ο επισκέπτης γίνεται η κινητήρια δύναμη ενός διαλόγου μαζί τους.

https://www.facebook.com/Selfie-Automaton-1590258094620968/
http://www.labiennale.org/it/architettura/mostra/

 Ayusaya Puppet Theatre Lab participates in Selfie Automaton project, the Romanian contribution to the 15th Mostra Internazionale di Architettura (Venice, May-November 2016). 45 wood carved puppets in 6 automata - compositions in which the visitor takes the place of the driving force in a conversation with them. 
(φωτογραφίες από τη διαδικασία παραγωγής -production Photos)

Κείμενο του Σ. Μαρκόπουλου για τον κατάλογο της έκθεσης
Article by S. Markopoulos for the Catalogue of the exhibition

Mech-anima: Machines laughing at the human race

(Notes on the comic relation between puppets and humans)

The millions of things that surround us, objects which are generally perceived as inanimate, under certain circumstances come "alive” and we treat them as such, developing a relation with them. What is the essential characteristic of "life"? Biology provides us with some criteria (among them are the ability to reproduce, the ability to grow and the ability to metabolize).

In puppet theatre, the essential characteristic of "life" is the freedom of choice and the deliberate action emerging from this freedom. In order to animate a puppet, the puppeteer must make it seem autonomous, self-feeling, self-deciding and self-acting: all movements (expressing certain activities or emotions, thoughts etc.) must seem to emanate from the puppet's own body (or “soul”): The energy needed for these movements as well as the application of forces that produce the final action must seem to be inherent to its body and not supplied externally by the God-Puppeteer. 

It is very interesting that in everyday life we recognize things as "living" not based on the biological definition of life but on the theatrical one.

We drive our cars and do not perceive them as living, but in case they suddenly break down when we are in a hurry, we start speaking to them, pleading them or even beating them in an attempt to make them change their decision to stop. We recognize purpose in their behavior, a purpose beyond our control!

A leaf that the soft wind moves delicately is not perceived as “living”, but in case the wind suddenly blows harder for a moment and the leaf turns abruptly towards us right at the moment we had spoiled a cup of coffee on our dress, then we perceive the turn of the leaf as a clear reproach to our carelessness and thus the leaf as a living, thinking and criticizing creature. That can prove really scary!

Animism, the belief that all things have a soul and can potentially act, is deeply rooted in human culture and is still guiding unconsciously our perception and reactions. Puppet theatre takes advantage of this. It’s all a matter of signs transmitted to the audience. The key to puppet theatre is the spectator’s mind. The triangle “puppeteer-puppet-audience” is usually thought of as: the puppeteer animates/ manipulates the puppet, the puppet animates/ manipulates the audience and the audience communicates with the puppeteer. The truth is that the puppeteer is manipulating the audience, the audience animates the puppet and the puppet is manipulating the puppeteer. Outside theatre, in real life it is very common that the puppeteer and spectator is the same person (e.g. a child playing alone with its dolls). Animation techniques are used in many other applications such as religion, propaganda, education, advertisement, therapy, or even architecture.

Puppets are a special kind of objects: they are inanimate devices invented, designed and constructed to provide the signs that will help make this fakery easier, more lasting and much stronger. They are a convention making full use of our animistic habits for the sake of our existential questions, needs and anxieties. Puppets can be thought of as tools: like the lever extends our arm's strength and the computer extends our brain's capacities, puppets extend our ability to mock ourselves and/or communicate theatrically with powers we cannot control otherwise. They are probably one of the most ancient technological inventions of humans (dating back at least 25.000 years), suggesting that the needs they serve have been more important than others in the process of self-development of mankind.

An interesting aspect of puppets’ uncanny service to human self-awareness, is their tragic-comical effect which derives from their dead and yet so alive nature. Simplifying Henry Bergson's theory, the “comic” is produced every time a living creature “loses its life” and turns into a mechanical one (laughter is the social criticism against this “fatal” mistake/ carelessness).

Puppets are the materialization of this definition of the comic as well as the reversal of it: they are naturally born mechanical and are given an artificial life which they lose at any time and gain it back again, playing happily between life and death. They are comic by this nature but actually they make fun of the humans' comic (or tragic) relation to life and death. Extending this to other inanimate objects (potentially animate), one can imagine (or even experience) the unpleasant situation where machines and all kinds of things are laughing at us: a cultural mirror reflecting our own perception of life and reality.

Automata are a special kind of puppets: the eternal repetition of a rather sort action or movement defines them as “totally dead" or “mechanical” because variety and endless heterogeneity is another typical characteristic of life. They enjoy not even the artificial life that marionettes and other theatrical puppets have. The freedom of choice has vanished completely. We no more recognize “life” to them as their mechanical nature is clearly declared by their behavior. We recognize an unsuccessful intention of imitating life and this honesty makes them even more comical since -as puppets- they should have life... Automata are related to puppets in a similar way puppets are related to humans. They are puppets of puppets...

Statues and still images are off course even more restricted puppets but in their case, the fact that we do not expect them to move frees them and creates a different context, a different world of imagination/ animation.

Puppets and automata have been a kind of collective “selfie” picture of humanity through the ages. Digital photography has made very easy and handy the fast creation of a self-portrait, or a self-puppet through which we communicate with our inner self and share our theatrical relation to it with the outer world. From the archaic tribal ritual (with or without puppets) to the modern selfie picture, we seem to have reached the most self-oriented moment of our evolution.